Mücver...

Sahil kenarında büyüdüğümden midir bilmem, içim sıkıldığında hep iyot kokusunun eksikliğini hissediyorum bu bozkırın ortasında... Üniversite yıllarıma kadar her sıkıldığımda deniz kenarında almışımdır soluğu, sanki o deniz havası alıp götürürdü her şeyi zihnimden. Ne zaman ki bozkırın ortasına düştüm, sert bir poyraza teslim edemeyince sıkıntımı; yollara döktüm içimi. Saatlerce durmadan yürüdüğümü bilirim. Ne günlerdi yahu, tabanlarımın ağrısından başka bir şey düşünemez hale gelinceye kadar adımlardım sokakları. Küçükken kolay tabi öyle aylak aylak sokaklarda dolanmak. Büyümek nice özgürlüğü aldığı gibi bunu da aldı elimden, elimden gelmeyen şeylerin sıkıntısını atmak için ayağımdan da bir şey gelmesinin önünü kapattı...

Yıllardır evim mabedim oldu, duvarlarına nice sır gömdüm, laf etmedi... İyot kokusunu en çok mutfakta hissediyor olmalıyım ki mutfağı mesken tutuyorum zorlu günlerde. Bilseler ki nice sorunu, mutfakta tamamen ev yapımı yöntemlerle çözüyorum, diplomamı geri alırlar :) Ne projeler gördü o mutfak tezgahı heyhat, ne sevdaların kulak memesi kıvamına gelişine şahit oldu :) Eh tabi dibi tutan yemeklerle sonuçlananları da bilir ama bi'şey demez mutfağım... Zeytinyağlılardan bir aşk ertesinde vazgeçmiştim ve tatlıları bir hastalık sonrasının sevinciyle artırmıştım... Bir irmik tatlısı ile ne süreçler tasarladım hayal bile edilemez.


Bugünlerde yine mutfağa kapandım, birbiri ile uyumsuz nice şey yaptım ama hiç birinin içine bir tutam sıkıntımdan atamamıştım, azalmamıştı. Artık "mutfağım bile çözüm bulamıyor" demiştim ki, imdadıma yetişti "mücver". Bu kadar basitmiş ve hiç de uzakta değilmiş çözüm. "Çözüm için basit düşün" düsturunu hatırlamak için saatlerce uğraşmak gerekiyor bazen.

Çözüm bu kadar basitti işte, bilindik malzemeler, biraz un, yumurta, dereotu ve kabak, gerekli olan her şey bu kadar :) Ben neden çözüme ulaşmak için başkalarının ilminin gücünden medet umuyorum... Neden elimdeki malzemeyi kendi başıma, bildiklerimle harmanlamıyorum? Çünkü.. Elimdeki bilindik malzemeler ile  "istenen" kıvamda "mücver" yapılamayacağını tahmin ediyorum... Belki bu malzemeyle muhteşem bir lezzet ortaya çıkacak, belki de ağzıma bile sürmeyeceğim bir şey. Denemeden bilemeyeceğim; lakin şu bir gerçek, ben "mücver" i pek de sevmem...