Gölge

Hani bir bakarsın; gölgen büyümeye başlar, güneş yerinde sabitken... Gölgen daha güçlü, daha büyük gözükür birden gözüne... Sonradan fark edersin, başkasının gölgesi düşmüştür aslında, senin gölgenin üstüne... Onun gölgesi ile büyüyüp güçlenmiştir soluk ve kırılgan gölgen...O kadar sendendir ki o gölge;  senin gölgen nerede başlıyor, onunki nerede başlıyor ayırt edemezsin...

An gelir, gün batmaya başlar, berraklaşmayı başaramayan gölgeler ayrışır, renkleri soluklaşır... İki ayrı gölge, bir köşe başında uzaklara karışır...

"Dünya öyle bir gölgedir ki, kişi ona arkasını dönünce peşinden gelir de, kişi onun peşine düşünce hep önünden kaçar." (Düşte Kalan, İskender Pala)